02 Απρ Ημέρα ευαισθητοποίησης και αποδοχής για τον αυτισμό
2 Απριλίου: Ημέρα ευαισθητοποίησης και αποδοχής για τον αυτισμό.
Τι είναι ο αυτισμός;
Ναι, υπάρχει ο γενικός ορισμός.
Αλλά τι είναι αυτισμός για όλους εμάς που τον έχουμε στην καθημερινότητα μας;
Θα σας πω μια ιστορία…
Είναι μεσημέρι, γύρω στις 15:00 και βρίσκομαι σε ένα μεγάλο κατάστημα με βιβλία και είδη τεχνολογίας. Εκεί που σκέφτομαι ποιο θα είναι το επόμενο βιβλίο που θα αγοράσω βλέπω μία μαμά με δύο αγοράκια. Το ένα λίγο πιο μεγάλο από το άλλο, ηλικίες περίπου 5-7.
Το ένα παιδάκι, το πιο μικρό, μπαίνει μέσα χοροπηδώντας και πάει προς τα ηλεκτρονικά, το άλλο παιδάκι το κρατάει από το χέρι.
Καμπανάκι για εμάς τους θεραπευτές που τα παρατηρούμε όλα.
Η μαμά γονατίζει, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με το μεγάλο της παιδί και κάτι του λέει. Χρησιμοποιεί έντονες εκφράσεις και μιλάει αργά. Το παιδί παίζει με τα δάχτυλα του και δεν κοιτάει τη μαμά. Ακούει όμως αυτά που του λέει… Σε λίγο κατευθύνεται μαζί με το αδερφάκι του προς τον υπάλληλο. Κάτι του λέει, βλέμμα κατεβασμένο, χαμηλή φωνή, ο υπάλληλος δεν τον ακούει.
Η μαμά πιο πίσω αγχωμένη. Το αδερφάκι γυρνάει, κοιτάει τη μαμά με αγωνία και η μαμά του κάνει σήμα να βοηθήσει. Έτσι ψιθυρίζει στον αδερφό του αυτό που «πρέπει να πει» και έτσι το ξαναλέει, αυτή τη φορά δυνατά και καθαρά.
Το αδερφάκι κοιτάει τη μαμά ικανοποιημένο, εκείνη χαμογελάει και ο φίλος μας παίρνει αυτό που θέλει περήφανος για την προσπάθεια του.
Για μένα αυτό είναι ο αυτισμός.
Γονείς με αγάπη, υπομονή, επιμονή, άγχος και αγωνία για την επικοινωνία του παιδιού τους. Έχουν πάντα την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, υποστηρίζουν το παιδί τους, ακολουθούν τις οδηγίες των θεραπευτών και επιτυγχάνουν νέους στόχους σιγά σιγά. Στόχους που οι γονείς τυπικών παιδιών δεν μπορούν να καταλάβουν.
Αδέρφια με υπομονή, που έχουν μεγαλώσει απότομα και μπαίνουν στον ρόλο του εκπαιδευτή αντί να είναι απλά αδέρφια. Που αγαπούν τόσο πολύ τα αδερφάκια τους που ακούν σχεδόν ευλαβικά τις οδηγίες των θεραπευτών και βρίσκουν τον τρόπο καθημερινά να κάνουν πράξη όλα αυτά τα «περίεργα». Που χαίρονται με την χαρά των αδερφών τους και νιώθουν περηφάνια για τα επιτεύγματα τους.
Και τα ίδια τα παιδιά με αυτισμό. Σε έναν κόσμο που τρέχει γύρω τους, βρίσκουν τον τρόπο να αντεπεξέλθουν, να προσπαθήσουν και τέλος να τα καταφέρουν. Να καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους και να δείξουν σε όλους μας τι πάει να πει να δίνω μία μάχη με όλη μου τη δύναμη.
Σήμερα λοιπόν, μπείτε το internet, ψάξτε για τον αυτισμό, επικεντρωθείτε στις δυνατότητες των παιδιών και όχι στις αδυναμίες και όταν συναντήσετε στον δρόμο ένα παιδί ή έναν ενήλικα με αυτισμό χαμογελάστε και δείξτε κατανόηση.
Ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε θαύματα.
Χατζηδημήτρη Χαρά