23 Μαρ ‘Tαξίδι’ στην Ιταλία..
«Το ταξίδι για την Ιταλία: ένα μαγευτικό ταξίδι που ο προορισμός δεν έχει αξία»
Το πιο δύσκολο κομμάτι για έναν γονιό είναι να αποδεχτεί ότι το παιδί του είναι διαφορετικό από αυτό που πάντα ονειρεύονταν και προσδοκούσε. Σε μια κοινωνία των ομοίων και που τίποτα δεν θα πρέπει να παρεκκλίνει από τα πρότυπα που προβάλλονται, το να γεννηθεί ένα παιδί με αναπηρία θα επιφέρει ανισορροπία και είναι ένα μακρύς αγώνας από την μεριά των γονέων να μπορέσουν να ορθοποδήσουν ξανά.
Το κείμενο που θα ακολουθήσει είναι ένα κείμενο που έγραψε η Emily Kingsley το 1987 για τους γονείς των παιδιών με αναπηρίες καθώς και η ίδια είχε ένα παιδί με αναπηρίες και αγωνίστηκε για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.
“Όταν πρόκειται να γεννήσεις ένα παιδί, είναι σα να οργανώνεις μια πολύ ωραία εκδρομή στην Ιταλία. Αγοράζεις τόμους από ταξιδιωτικούς οδηγούς και κάνεις τα τέλεια σχέδια σου… Θα δεις το Κολοσσαίο, το Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου, τις γόνδολες στην Βενετία. Μπορεί ακόμη να μάθεις και κάποιες φράσεις στα ιταλικά. Όλα είναι πολύ συναρπαστικά! Μετά από μήνες προσδοκίας η τελική μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και απογειώνεσαι με το αεροπλάνο. Μερικές ώρες αργότερα το αεροπλάνο προσγειώνεται και ακούγεται ηφωνή της αεροσυνοδού. “Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία”. “Ολλανδία; Μα, εγώ πετούσα για Ιταλία. Υποτίθεται πως θα έπρεπε να βρισκόμουν στην Ιταλία! Τι να κάνω στην Ολλανδία;”. Αναγκαστικά όμως θα πρέπει να μείνεις στην Ολλανδία. Το σημαντικό είναι ότι δε βρίσκεσαι σε μια απαίσια και βρώμικη τοποθεσία. Απλώς είναι μια διαφορετική χώρα. Έτσι κατεβαίνεις από το αεροπλάνο, αγοράζεις καινούρια βιβλία, ενημερώνεσαι και φτιάχνεις νέα πλάνα ταξιδιού για να γνωρίσεις την Ολλανδία. Συναντάς τελείως διαφορετικά πράγματα από εκείνα που φανταζόσουν ότι θα δεις στην Ιταλία. Διαφορετική γλώσσα, διαφορετικούς ανθρώπους, που δεν περίμενες να τους συναντήσεις ποτέ. Κρατάς την ανάσα σου, κοιτάζεις γύρω σου και αρχίζεις να παρατηρείς τις όμορφες τουλίπες και τα αξιοθέατα της Ολλανδίας Γυρίζοντας πίσω από το ταξίδι σου, για χρόνια πολλά έχεις κουραστεί να βλέπεις φίλους και γνωστούς να πηγαινοέρχονται στην Ιταλία κι όλοι τους να καυχιούνται τι ωραία που πέρασαν εκεί. Για το υπόλοιπο της ζωής σου, εσύ θα λες “Ναι! Εκεί ήταν το μέρος που θα ταξίδευα κι εγώ”. Και να ξέρεις ότι ο πόνος αυτού του ονείρου δε θα φύγει ποτέ γιατί αυτή η έλλειψη είναι πάρα πολύ σημαντική. Αλλά εάν ξοδέψεις όλη σου τη ζωή στο γεγονός ότι δεν πήγες ποτέ στην Ιταλία, ποτέ δε θα απολαύσεις τις μοναδικές τουλίπες και τα σημαντικά αξιοθέατα της Ολλανδίας.”