Οι τέχνες και η μουσική παρέχουν συναισθηματική απελευθέρωση

Είναι γεγονός ότι  υπάρχουν χιλιάδες, αν όχι δεκάδες χιλιάδες, παιδιών σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία που περνούν από τραυματικές περιόδους. Αυτές οι δυσκολίες μπορεί να κυμαίνονται από την έλλειψη οικογένειας, την έλλειψη υποστήριξης από την οικογένεια, τα χρήματα που εμποδίζουν τα κοινωνικά ερεθίσματα κλπ. Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί και το πιο τρομακτικό κομμάτι είναι ότι οι δάσκαλοι μπορούν να συνεχίσουν να έχουν αυτά τα παιδιά στις τάξεις τους και η γνώση αυτών των γεγονότων στη ζωή του παιδιού θα έμενε απαρατήρητη.

Ενώ οι δάσκαλοι μπορούν να ασχοληθούν μόνο με αυτά που παρουσιάζονται σε σχέση με την προσωπική ζωή των μαθητών τους, οι εκπαιδευτικοί έχουν την προσδοκία να ενισχύσουν την εκπαίδευση αυτών των παιδιών με οποιοδήποτε τρόπο μπορούν. Η μουσική και η τέχνη είναι δύο από τις πιο σημαντικές πτυχές της εκπαίδευσης ενός νεαρού μαθητή. Ανεξάρτητα από τις ειδήσεις για περικοπές του προϋπολογισμού στα σχολεία που επηρεάζουν τα τμήματα των επιδόσεων και των εικαστικών τεχνών, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός δασκάλων που εξακολουθούν να υποστηρίζουν τις τέχνες.Πώς λοιπόν η μουσική και η τέχνη βοηθούν τους μαθητές που αντιμετωπίζουν δυσκολίες που αλλάζουν τις προσωπικές τους ζωές; Με αυτά τα κανάλια, οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Στα μαθήματα Μαθηματικών και Ιστορίας, δεν υπάρχουν τρόποι για να εκφραστούν αυτοί οι μαθητές. Ακόμη και στα μαθήματα ελληνικών ή ξένων γλωσσών, τουλάχιστον στα πρώτα έξι ή επτά χρόνια του σχολείου, όπου οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να γράφουν ιστορίες και ποιήματα, εξακολουθούν να υπάρχουν περιορισμοί. Τα παιδιά με αναπτυσσόμενες δεξιότητες γραφής απλά δεν έχουν αρκετά λόγια στο λεξιλόγιό τους για να βάλουν σε χαρτί τι αισθάνονται. Η μουσική και η τέχνη, όμως, δεν χρειάζονται λεξιλόγιο, μόνο πάθος, για να εκφράσουν αποτελεσματικά τα συναισθήματα και τις σκέψεις. Αυτές είναι δύο από τις ελάχιστες παγκόσμιες γλώσσες που πρέπει να προσφέρουμε ως ανθρώπινη φυλή ο ένας στον άλλο. Για παράδειγμα, αν ένας συνθέτης έγραψε μουσική που υποτίθεται ότι θα προσκαλέσει τον ακροατή να αισθάνεται λυπημένος ή ανυπότακτος για κάτι, εννέα φορές στους δέκα, ο ακροατής θα αισθανθεί τον πόνο που αισθάνθηκε ο συνθέτης. Μπορεί να μην καταλάβουν ή να κατανοήσουν το πλαίσιο στο οποίο η θλίψη τοποθετήθηκε στη ζωή ή το περιβάλλον του συνθέτη όταν γράφτηκε το κομμάτι, αλλά η επικοινωνία των συναισθημάτων είναι ακόμα παρούσα. Ίδια με μια ζωγραφική από έναν καλλιτέχνη; Τα χρώματα που αναμειγνύονται μεταξύ τους και παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο θα βοηθήσουν τους θεατές από όλο τον κόσμο να καταλάβουν τι προσπαθούν να απεικονίσουν.

Στην τάξη, ακόμη κι αν ο μαθητής είναι πιο πιθανό να μην παράγει μία Mona Lisa ή να γράψει Συμφωνία, τα συναισθήματά του μπορούν ακόμα να εκφραστούν. Οι δάσκαλοι μπορούν να παρέχουν αυτή τη δίοδο και αυτό θα βοηθήσει τους μαθητές να κατανοήσουν μια σειρά από πράγματα: 1) ο δάσκαλος είναι ένα ασφαλές πρόσωπο και η τάξη είναι ένα ασφαλές καταφύγιο που ο μαθητής μπορεί να επωφεληθεί όποτε χρειάζεται, 2) εκφράζει συναισθήματα ή αποκαλύπτει προβλήματα στο μυαλό τους δεν είναι αρνητικό πράγμα και πρέπει να καλωσοριστεί από τον δάσκαλο και την διεύθυνση και 3) ο μαθητής δεν χρειάζεται πάντα να σταματάει από το φόβο να μιλάει. Με αυτόν τον τρόπο μάλλον μπορούν να απελευθερώσουν το τραυματικό άγχος μέσα από τη μουσική και την τέχνη.Η συναισθηματική απελευθέρωση είναι κάτι που κάθε μαθητής χρειάζεται να έχει πρόσβαση. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για να απελευθερώσετε αυτό το άγχος και πολλοί μαθητές αναθέτουν έναν ή περισσότερους από αυτούς τους τρόπους στις περισσότερες περιπτώσεις. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη μαθητές που παραβλέπονται στις αίθουσες διδασκαλίας επειδή είναι ήσυχοι ή απασχολημένοι. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να προσεγγίσουν περισσότερο και να παρέχουν διάφορες δραστηριότητες στις αίθουσες διδασκαλίας τους για να βοηθήσουν τους μαθητές που είναι αναστατωμένοι και χρειάζονται κάποιον για να εκφραστούν ή ακόμα και κάτι για να εκφραστούν μέσα από αυτό.

Πηγή: WH magazine, 2019