22 Σεπ H χρήση του παιχνιδιού στην Εργοθεραπεία: συγκριτική μελέτη
H χρήση του παιχνιδιού στην εργοθεραπεία:
Μια σύγκριση μεταξύ Ιρλανδίας, Σουηδίας και Ελβετίας
Εισαγωγή
Το παιχνίδι θεωρείται ένα σημαντικό κομμάτι της παιδικής ηλικίας και κατ’ επέκταση της εργοθεραπείας. Ωστόσο, λίγες μελέτες έχουν διερευνήσει τη θέση του παιχνιδιού στη θεραπευτική παρέμβαση.
Το παιχνίδι για παιδιά με αναπηρία είναι ένας αναδυόμενος τομέας έρευνας στην Ευρώπη. Αυτή η μελέτη έχει ως στόχο να συμβάλει σε αυτό το κενό γνώσεων, διερευνώντας το παιχνίδι στην εργοθεραπεία σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες.
Οι μέχρι τώρα μελέτες έχουν βρει ότι οι θεραπευτές χρησιμοποιούν το παιχνίδι κυρίως ως μέσο για το τέλος: οι δραστηριότητες του παιχνιδιού χρησιμοποιούνται ως κίνητρο, ως ανταμοιβή ή ως μέσο για να προκαλέσουν συγκεκριμένες σωματικές, αισθητηριακές, γνωστικές ή συναισθηματικές συμπεριφορές που σχετίζονται με τον στόχο της παρέμβασης.
Μέθοδος
Διεξήχθη μια έρευνα για τους εργοθεραπευτές στην Ιρλανδία, τη Σουηδία και την Ελβετία, για να εξεταστεί η χρήση του παιχνιδιού σε παιδιά κάτω των 12 ετών. Μια διαδικτυακή έρευνα διανεμήθηκε σε 935 εργοθεραπευτές, με αποτέλεσμα να επιστραφούν συμπληρωμένες 338 έρευνες (36%).
Τα κριτήρια ένταξης περιελάμβαναν εργοθεραπευτές που εργάζονταν τα τελευταία δύο χρόνια ή εργάζονταν επί του παρόντος με παιδιά έως 12 ετών. Ζητήθηκε συγκατάθεση, όπου περιγράφηκαν πληροφορίες σχετικά με τη μελέτη, ώστε να μπορούν να τεθούν ερωτήσεις. Οι απαντήσεις αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας στατιστικά στοιχεία και ανάλυση περιεχομένου.
Το βασικό στάδιο της έρευνας αποτελούνταν από 24 ερωτήσεις που σχετίζονται με τη δημογραφία, την εκπαίδευση στο «παιχνίδι», το παιχνίδι στην θεραπεία.
Οι ερωτήσεις ήταν κυρίως περιγραφικές, για παράδειγμα «πόσα χρόνια έχετε εργαστεί με παιδιά;» ή «ποιες είναι οι πιο κοινές διαγνωστικές ομάδες με τις οποίες εργάζεστε;». Κάποια ποιοτικά σχόλια κλήθηκαν επίσης να δώσουν την ευκαιρία στους ερωτηθέντες να παρέχουν επιπλέον σχόλια. Τέλος, τέθηκαν τέσσερις ανοιχτές ερωτήσεις, για παράδειγμα «τι σημαίνει το παιχνίδι για εσάς στην θεραπεία;»
Η έρευνα σχεδιάστηκε διαδικτυακά για διανομή μέσω δύο εργαλείων έρευνας, για να εξασφαλιστεί η ανωνυμία και ήταν διαθέσιμη σε έντυπη μορφή για να μεγιστοποιήσουν τα ποσοστά απόκρισης.
Αποτελέσματα
Η έρευνα ολοκληρώθηκε από 338 εργοθεραπευτές: 65 από την Ιρλανδία. 74 από τη Σουηδία και 199 από την Ελβετία.
Τα αποτελέσματα οργανώθηκαν σε 3 τομείς:
- Δημογραφικά στοιχεία
- Εκπαίδευση στο παιχνίδι
- Το παιχνίδι στην θεραπεία.
- Δημογραφικά στοιχεία:
- Επίπεδο εκπαίδευσης εργοθεραπευτών
Από τους 338 συμμετέχοντες: Το «πτυχίο» είναι το πιο κοινό επίπεδο εκπαίδευσης στη Σουηδία και στην Ιρλανδία. Στην Ελβετία, πάνω από το 55,8% επέλεξε το «άλλο» ως υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης. Οι Ιρλανδοί έχουν το υψηλότερο επίπεδο μεταπτυχιακών τίτλων (30,8%). Μόνο ένας είχε διδακτορικό (Ελβετία).
- Πλαίσιο
Στη Σουηδία και την Ιρλανδία, ο κύριος τόπος παρέμβασης είναι το κλινικό περιβάλλον, στην Ελβετία σε ιδιωτικό χώρο (67,3%). Στη Σουηδία, το δεύτερο πιο διαδεδομένο μέρος εργασίας ήταν το περιβάλλον του σπιτιού (25,7%), σε σύγκριση με 6,2% στην Ιρλανδία και 3,5% στην Ελβετία.
- Διαγνωστικές κατηγορίες
Στην Ιρλανδία και την Ελβετία, οι πιο συχνές διαταραχές που δουλεύονται στην εργοθεραπεία είναι ο αυτισμός, αναπτυξιακή διαταραχή συντονισμού και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητα.
Αντιθέτως, η πλειονότητα των ερωτηθέντων στη Σουηδία εργάζεται με παιδιά με κινητική αναπηρία (εγκεφαλική παράλυση).
- Εκπαίδευση στο παιχνίδι
Υποβλήθηκαν δύο ερωτήσεις που αφορούσαν την εκπαίδευση στο παιχνίδι.
Α) «έχετε παρακολουθήσει επιμόρφωση με θέμα το παιχνίδι;»
Οι περισσότεροι ερωτηθέντες απάντησαν όχι (Ιρλανδία: 70,8% · Σουηδία: 94,6% · Ελβετία: 62,3%).
Β) «πού μάθατε να αξιολογείτε το παιχνίδι;»
Η πλειονότητα των ερωτηθέντων στην Ιρλανδία (38,4%) και στην Ελβετία (61,9%) απάντησαν «άλλο». Σημαντικό ποσοστό ερωτηθέντων στη Σουηδία δεν απάντησε σε αυτό (64,9%). Αυτό μπορεί να αντικατοπτρίζει την αδυναμία απάντησης στην ερώτηση ή ίσως την αποφυγή της ερώτησης.
Η επόμενη ερώτηση ήταν ανοιχτού τύπου και προσκάλεσε τους ερωτηθέντες να αναφέρουν από που έχουν λάβει εκπαίδευση για το παιχνίδι. Στην Ιρλανδία, η πλειοψηφία διδάχτηκε μέσω άλλων επαγγελματιών και σε μικρότερο βαθμό μέσω κλινικής επίβλεψης.
Μόνο δύο εργοθεραπευτές είχαν εκπαιδευτεί σε συγκεκριμένο τεστ. Σε γενικές γραμμές, και στις τρεις χώρες, οι ερωτηθέντες ανέφεραν ότι εκπαιδεύτηκαν στο παιχνίδι και στην αξιολόγηση του παιχνιδιού με άλλα μέσα παρά μέσω μετεκπαίδευσης.
- Το παιχνίδι στην θεραπεία
Η πλειονότητα των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι χρησιμοποιούν το παιχνίδι ως μέσο για το τέλος (Ιρλανδία: 61,5%, Σουηδία: 54,1%, Ελβετία: 66,8%). Λιγότερο από το 10% των ερωτηθέντων σε κάθε χώρα χρησιμοποιούν το παιχνίδι ως στόχο (Ιρλανδία: 7,7%, Σουηδία: 8,1%, Ελβετία: 9,6%)
Επιπλέον, οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν « τι είναι το παιχνίδι γι’αυτούς;».
Ανέφεραν ένα ευρύ φάσμα ιδεών σχετικά με το παιχνίδι: «είναι ένα εργαλείο θεραπείας που χρησιμοποιώ θεραπευτικά για να ενθαρρύνω την απόκτηση δεξιοτήτων» , «χρησιμοποιώ το παιχνίδι για να αξιολογήσω την λειτουργικότητα ή το εύρος της κίνησης» αλλά και «ως ανταμοιβή».
Ωστόσο, υπήρξε έντονη έμφαση στην έννοια του παιχνιδιού ,ως πρωταρχική δραστηριότητα του παιδιού και ένας τρόπος να δημιουργηθεί επαφή με τον θεραπευτή. Το παιχνίδι αναγνωρίστηκε επίσης ως τρόπος για να παρακινήσει τα παιδιά να κάνουν πράγματα που μερικές φορές θεωρούν βαρετά: «το παιχνίδι είναι ένας τρόπος να κάνει το παιδί αυτό που θέλω χωρίς να το καταλάβει».
Το εργαλείο έρευνας έδωσε στους ερωτηθέντες 32 αξιολογητικές επιλογές του παιχνιδιού μαζί με μια επιλογή «άλλο». Οι ερωτηθέντες από την Ιρλανδία επέλεξαν 16 από αυτές τις αξιολογήσεις, από την Ελβετία 7 και από την Σουηδία 6.
Σημαντικός αριθμός ερωτηθέντων από την Ελβετία δεν χρησιμοποιεί τυποποιημένες αξιολογήσεις (73,4%), σε σύγκριση με την Ιρλανδία (52,3%). Για αυτούς τους ερωτηθέντες, η αξιολόγηση του παιχνιδιού συμβαίνει μέσω της παρατήρησης.
Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν υποθετικά εάν θα συμπεριέλαβαν περισσότερο το παιχνίδι στην θεραπεία τους. Η πλειοψηφία των εργοθεραπευτών στην Ελβετία (58,3%) είπε όχι, ενώ στην Ιρλανδία (75,4%) και τη Σουηδία (67,4%) δήλωσαν ναι.
Συμπέρασμα
Συνοψίζοντας, η πλειονότητα των ερωτηθέντων δεν έχει ολοκληρώσει επιμόρφωση με βάση το παιχνίδι, λίγοι χρησιμοποιούν επίσημη αξιολόγηση και το παιχνίδι χρησιμοποιείται κυρίως ως μέσο για το τέλος ή για την επίτευξη άλλων στόχων.
Πηγή από: https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/0308022617733256