Τίτος Πατρίκιος- Πανδημία

Τίτος Πατρίκιος- Πανδημία

Τίτος Πατρίκιος:
«Το σημαντικό είναι να μην κλειστούμε στον εαυτό μας και στη μοναξιά μας»

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Κύριε Πατρίκιε, πώς βιώνετε την πανδημία;
Ο περιορισμός δεν με στενοχωρεί καθόλου. Παραμένω, όπως όλοι, έγκλειστος στο διαμέρισμά μου. Προσωπικά, το έχω ξαναζήσει. Την απομόνωση την ξέρω πολύ καλά και είμαι βαθιά εξοικειωμένος μ’ αυτήν. Ωστόσο, στις μέρες μας οι συνθήκες σιωπηλής επιβίωσης είναι πολύ καλύτερες σε σχέση με το παρελθόν και τις φυλακίσεις στη Μακρόνησο ή τον Αϊ-Στράτη. Έχεις τη δυνατότητα της επικοινωνίας με τους ανθρώπους που αγαπάς, ανατρέχεις στα βιβλία σου, βλέπεις τηλεόραση, ακούς μουσική, συνομιλείς στο τηλέφωνο ή στα μέσα δικτύωσης. Επομένως, δεν είναι όλα τόσο φοβερά όσο μερικοί τα παρουσιάζουν. Καθημερινά ασχολούμαι με τα συγγραφικά μου έργα, τις στοίβες των χειρογράφων τα οποία αρχειοθετώ με σκοπό κάποια να τα αξιοποιήσω και άλλα να τα πετάξω. Από κει και πέρα, δεν σας κρύβω ότι υπήρξαν και στιγμές όλη αυτή την περίοδο που τα ξανασκέφτηκα όλα: τη ζωή, τον εαυτό μου, τους φίλους, τις κοινωνικές μας σχέσεις.
— Δηλαδή έχετε μπει στη διαδικασία αναστοχασμού και αναθεώρησης των πραγμάτων;
Είναι αλήθεια ότι επιστρέφω προς τα πίσω. Πάντα, όμως, στη λογική της ανατροφοδότησης για το αύριο που ξημερώνει και με κατεύθυνση προς τα μπρος. Δηλαδή, κάποια στιγμή θα βγούμε απ’ αυτή την κατάσταση. Εκεί είναι που χρησιμοποιώ την πείρα μου ώστε να αντεπεξέλθω σε όλα όσα θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μετέπειτα.
-Σας ανησυχεί η κυριαρχία της κοινωνικής απομόνωσης;
Φυσικά. Αλλά παράλληλα μου δημιουργεί φόβους το ότι μπορεί να ξεχυθούμε την επόμενη μέρα, αφήνοντας στην άκρη τα μέτρα ασφαλείας και συλλογικής προστασίας. Ουσιαστικά, φοβάμαι ότι θα στραφούμε και πάλι στις απολαύσεις που έχουμε στερηθεί κι αυτό μπορεί να επιφέρει εν τέλει την κατασπατάλησή τους, είτε για το κοινωνικό σύνολο είτε για τον εαυτό μας.
-Τι φοβηθήκατε αυτές τις μέρες;
Νομίζω ότι στη ζωή μας πάντα φοβόμαστε για κάτι. Υπάρχουν στιγμές που ο φόβος σε διεγείρει προκειμένου να αντιμετωπίσεις δυσάρεστα γεγονότα. Το χειρότερο σενάριο του φόβου είναι όταν μεταβάλλεται σε πανικό. Οπότε, κατά ένα ποσοστό ο φόβος είναι χρήσιμος. Ο πανικός, για μένα, είναι αποτρεπτικός.

“ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ”

Για σκέψου να μην πρόφταινα
κι αυτό το καλοκαίρι, να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου,
να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές,
να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις,
ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας,
να καταλαβαίνω τους δικούς μου που αγαπώ,
να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν,
να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω,
να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά,
ν’ αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου
να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές
ν’ αντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνά
ν’ αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους
ν’ αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν.
Έτσι καθώς το πρόφτασα αυτό το καλοκαίρι,
λέω να ελπίζω για προσεχή Χριστούγεννα,
για κάποια επόμενη Πρωτοχρονιά..
άσε να δούμε και για παραπέρα.

Πηγή: www.lifo.gr



Ενημέρωση για Covid-19