28 Φεβ Ο ρόλος του σχολείου στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης
Με τον όρο σθναισθηματική νοημοσύνη εννοούμε την ικανότητα αντίληψης και ελέγχου των συναισθημάτων. Για πολλούς ερευνητές η συναισθηματική νοημοσύνη είναι κάτι που μαθαίνεται, άρα μπορεί να βελτιωθεί. Πέρα από το οικογενειακό περιβάλλον, σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της παίζουν οι παιδαγωγοί και εκπαιδευτικοί.
Στο σύγχρονο σχολείο δεν υπάρχει πολύ χώρος για τα συναισθήματα. Δίνει περισσότερο βάση στην επίδοση, στον ατομικό ανταγωνισμό και όχι στην ομαδική συνεργασία, στη λογική και όχι στις διαπροσωπικές σχέσεις και τέλος, προωθεί στα παιδιά την ιδέα πως μάθηση υπάρχει μόνο στο σχολείο με προκαθορισμένα θέματα.
Παρ’ όλα αυτά, η γνωστική και συναισθηματική ανάπτυξη των μαθητών είναι αλληλένδετες. Η εφαρμογή συναισθηματικών δεξιοτήτων σε μια τάξη, μόνο θετικά μπορεί να αποφέρει. Μπορεί να βελτιώσει την επικοινωνία εκπαιδευτικών – μαθητών, αλλά και των μαθητών μεταξύ τους. Επιπλέον, έχει τη δυνατότητα να προλάβει την εκδήλωση αρνητικών συμπεριφορών, αλλά και να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου οι μαθητές θα αγαπήσουν τη γνώση και θα καλλιεργήσουν ένα εσωτερικό κίνητρο για καλύτερη επίδοση. Τέλος, μπορεί να αυξήσει την προσωπική υπευθυνότητα, τον αυτοσεβασμό και να ενεργοποιήσει τη δημιουργική σκέψη των μαθητών. Παράλληλα, η ώρα του διαλείμματος είναι ένας κατάλληλος χώρος για τη συνθήκη εισαγωγής συναισθημάτων. Εκεί μπορούν να επιλυθουν συγκρούσεις μαθητών με τη βοήθεια ενός εκπαιδευτικού.
Μερικές από αυτές τις δεξιότητες είναι οι εξής: 1) η αυτεπίγνωση (self awareness), δηλαδή να είναι κάποιος ικανός να αναγνωσρίζει και να κατονομάζει τα συναισθήματα. 2) η διαχείριση συναισθημάτων (managing emotions), δηλαδή η ικανότητα διαχείρισης του συναισθήματος. 3) η ενσυναίσθηση (empathy) η δυνατότητα κάποιου να κατανοεί τα συναισθήματα του άλλου και να μπαίνει στη θέση του. 4) η επικοινωνία (communicating) εννοώντας την ανάπτυξη ποιοτικών σχέσεων. 5) η συνεργασία (cooperation), δηλαδή το να γνωρίζει κάποιος πότε μπορεί να είναι αρχηγός και πότε απλά ένα μέλος για μια καλύτερη συνεργασία. 6) και τέλος, η επίλυση συγκρούσεων (resolving conflicts) η ικανότητα κατανόησης πιο αποδοτικών μηχανισμών για την επίλυση συγκρούσεων.
Τέλος, οι παρεμβάσεις αυτές θα πρέπει πρώτα να ξεκινήσουν από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, να εξοικειωθούν μ’ αυτές τις αρχές έτσι ώστε να εφαρμόσουν πιο αποτελεσματικά αυτές τις δεξιότητες.